በሰውነቴ ፀጉር ላይ መገዛትን ለማቆም እንዴት ከባድ ቃጠሎ አገኘኝ

ይዘት

• እስካልቻልኩ ድረስ በየቀኑ ካልሆነ በስተቀር በየቀኑ ሌላ ቀን መላጨት ጀመርኩ
• አውቃለሁ ባላደርግ ወይም ባላጭም ማንም እንደማይጨነቅ አውቃለሁ ግን ፣ ለረዥም ጊዜ ፣ ​​በነገሮች ላይ የበለጠ ተሰማኝ እና እግሮቼን ተላጭቼ ለህይወት ተዘጋጀሁ ፡፡

ጤና እና ጤንነት እያንዳንዳችንን በተለየ ሁኔታ ይነካል ፡፡ ይህ የአንድ ሰው ታሪክ ነው።

እግሬን ፀጉሬን ለመጀመሪያ ጊዜ ያስተዋልኩበትን ቀን በግልፅ አስታውሳለሁ ፡፡ ከ 7 ኛ ክፍል አጋማሽ ላይ ነበርኩ እና ከከባድ የመታጠቢያ ቤት ብርሃን በታች ሳያቸው - እግሮቼን ያደጉ ስፍር ቁጥር የሌላቸው ቡናማ ፀጉሮች ፡፡

በሌላው ክፍል ውስጥ እናቴን “መላጨት አለብኝ!” ብዬ ጮህኩ ፡፡ ምላጭ ከመሞከር የበለጠ ቀላል ነው ብላ በማሰብ ወደ ውጭ ሄዳ ከእነዚያ የፀጉር ማስወገጃ ክሬሞች ውስጥ አንዱን እንድትጠቀም ገዛችኝ ፡፡ ክሬሙ በፍጥነት እንድቆም ያስገደደኝ የሚነድ ስሜትን ሰጠኝ ፡፡ ብስጭት የቀረውን ፀጉር ቁልቁል ተመለከትኩኝ ፣ የቆሸሸ ስሜት ተሰማኝ ፡፡

ከዚያን ጊዜ ጀምሮ ማንኛውንም እና ሁሉንም የሰውነት ፀጉር ማስወገድ ያስፈልገኛል የሚለው ሀሳብ በሕይወቴ ውስጥ ቋሚ ነበር ፡፡ ብዙ ነገሮች ሁል ጊዜ በአየር ላይ ሲሰማቸው ፍጹም መላጨት እኔ የምቆጣጠረው ነገር ነበር ፡፡ በጉልበቴ ወይም በቁርጭምጭሚቴ ላይ የቀረውን ረዥም ፀጉር አስተውዬ ከሆነ ለመቀበል ከምቆጥረው በላይ ይረብሸኛል ፡፡ በሚቀጥለው ጊዜ በተላጨሁበት ጊዜ ያንን ክፍል በደንብ እሄዳለሁ - አንዳንድ ጊዜ በተመሳሳይ ቀን ፡፡

እስካልቻልኩ ድረስ በየቀኑ ካልሆነ በስተቀር በየቀኑ ሌላ ቀን መላጨት ጀመርኩ

የ 19 ዓመት ልጅ እያለሁ የመጀመሪያ ደረጃ ኮሌጅዬን በውጭ አገር በጣሊያን ፍሎረንስ ውስጥ አሳለፍኩ ፡፡ አንድ ዓርብ ምሽት የተሰጠኝን ሥራ ለመጨረስ በችኮላ ሁሉም ተጎድቼ ነበር ፡፡

ለምን እንደሆነ ለማስታወስ አልችልም ነገር ግን ለፓስታ የሚሆን ውሃ በአንድ ማሰሮ ውስጥ እየፈላሁ እና በሌላ መጥበሻ ውስጥ ለማብሰያ ገንዳ ውስጥ እያፈላሁ እያለ የቃጠሎቻቸውን switch በተመሳሳይ ጊዜ ለመቀየር ወሰንኩ ፡፡ በተበታተነኝ መጣኔ እና መያዝ ውስጥ ፣ የፓስታ ማሰሮው በሁለቱም በኩል እንዲቀመጥ ተደርጎ እንደታሰበው ከግምት ውስጥ አላስቆምኩም እና ወዲያውኑ መምጣት ጀመረ ፡፡

የተቀቀለ ሙቅ ውሃ በቀኝ እግሬ ላይ ሁሉ ፈሰሰ ፣ በጣም አቃጠለኝ ፡፡ ትኩረቴ እንዲሁ ሌላኛው መጥበሻ በእኔ ላይም እንዳያፈሰው በመከልከል እሱን ለማቆም አቅም አልነበረኝም ፡፡ ከድንጋጤው በኋላ በአሰቃቂ ህመም ውስጥ ቁጭ ብዬ ልብሶቼን አወጣሁ ፡፡

በሚቀጥለው ቀን ጠዋት ወደ በረሮ ወደ ባርሴሎና መሄዴ ማንንም አያስደንቅም ፡፡ ከሁሉም በኋላ አውሮፓ ውስጥ በውጭ አገር እየተማርኩ ነበር ፡፡

በአካባቢው ፋርማሲ ውስጥ የሕመም ማስታገሻ መድኃኒት እና ፋሻ ገዛሁ ፣ እግሬን ላይ ከመጠን በላይ ጫና ከመፍጠር ተቆጠብሁ እና ቅዳሜና እሁድን እዚያ አደረኩ ፡፡ ፓርክ ጓልን ጎብኝቻለሁ ፣ በባህር ዳርቻው ላይ ተመላለስኩ እና ሳንግሪያን ጠጣሁ ፡፡

መጀመሪያ ላይ ትንሽ ይመስል ነበር ፣ ቃጠሎው ያለማቋረጥ የሚጎዳ አይደለም ፣ ግን ለሁለት ቀናት በእግር ከተጓዙ በኋላ ህመሙ ከፍ ብሏል ፡፡ እግሩ ላይ ብዙ ጫና ማድረግ አልቻልኩም ፡፡ እኔ ደግሞ በእነዚያ ሶስት ቀናት ውስጥ አልላጭም እና ስችል ሱሪ ለብ wore ነበር ፡፡

ሰኞ ምሽት ወደ ፍሎረንስ በተመለስኩበት ጊዜ እግሬ በጨለማ ቦታዎች ተሞልቶ ቁስሎች እና ቅርፊቶችን አነሳ ፡፡ ጥሩ አልነበረም ፡፡

ስለዚህ እኔ ኃላፊነቱን የወሰድኩትን ነገር አደረግኩና ወደ ሐኪም ዘንድ ሄድኩ ፡፡ የቀኝ እግሬን አጠቃላይ ግማሽ ላይ ለመሄድ መድኃኒት እና ግዙፍ ፋሻ ሰጠችኝ ፡፡ እግሩን እርጥብ ማድረግ አልቻልኩም እና ሱሪዎችን በላዩ ላይ መልበስ አልቻልኩም ፡፡ (ይህ ሁሉ የሆነው በጥር መጨረሻ ላይ እኔ ጉንፋን እያለ እና ፍሎረንስ በክረምቱ ወቅት ሞቃት በሆነበት ወቅት አልነበረም የሚል ሞቃት ፡፡)

ቀዝቃዛው ሲጠባ እና ገላ መታጠብ ፕላስቲክ ሻንጣዎችን በእግሬ ላይ መቅዳት ቆሻሻ ቢሆንም ፣ ይህ ሁሉ የእግሬን ፀጉር ሲመለስ ከማየት ጋር ሲነፃፀር ነው ፡፡

እግሮቼ ላይ “በጥይት ተመተኩ” እንደሆነ እንዲጠይቁኝ ያደረገኝ እግሬ ላይ ባለው ግዙፍ ጥቁር ቅርፊት ላይ የበለጠ ትኩረት ማድረግ ነበረብኝ ብዬ አውቃለሁ ፡፡ (አዎ ይህ ሰዎች የጠየቁኝ እውነተኛ ነገር ነው ፡፡) ግን ቀስ እያለ እየወፈረ እና እያደገ የሚሄደውን ፀጉር ማየቴ ለመጀመሪያ ጊዜ እንደታዘብኩት በዚያ ቀን እንዳየሁት ርኩስ እና የተዝረከረከ ሆኖ ይሰማኛል ፡፡

ለመጀመሪያው ሳምንት ግራ እግሬን ተላጨሁ ግን ብዙም ሳይቆይ አንድ መላጨት ብቻ አስቂኝ ሆኖ ተሰማኝ ፡፡ ሌላው እንደ ጫካ ሲሰማው ለምን ይጨነቃል?

በልማድ እንደሚከሰት ፣ ባላደረግኩት ረዘም ላለ ጊዜ ፣ ​​መላጥን ባለማቋረጥ ወደ መግባባት መምጣት ጀመርኩ ፡፡ ያ በመጋቢት ወር ወደ ቡዳፔስት እስከሄድኩ ድረስ ነበር (በረራዎች በአውሮፓ ውስጥ በጣም ርካሽ ናቸው!) እናም የቱርክን መታጠቢያዎች እስክጎበኝ ድረስ ፡፡ በአደባባይ ፣ በመታጠቢያ ልብስ ውስጥ ፣ አልተመቸኝም ፡፡

ሆኖም ሰውነቴን ከያዝኳቸው ደረጃዎች ነፃ እንደወጣሁም ተሰማኝ ፡፡ ስለ ተቃጠልኩ እና ፀጉራም እግሮች ስለነበሩ ብቻ የመታጠቢያ ቤቶችን ተሞክሮ እንዳያመልጠኝ አልነበረም ፡፡ በተለይም በመታጠቢያ ልብስ ውስጥ ሰውነቴን ፀጉሬን የመቆጣጠር ፍላጎቴን ለመተው ተገደድኩ ፡፡ በጣም የሚያስፈራ ነበር ፣ ግን ያ እንዲገታኝ አልፈቅድም ነበር።

ግልፅ ልሁን ፣ አብዛኞቹ ጓደኞቼ እግራቸውን ሳይላጩ ረዘም ላለ ጊዜ ሳምንታት ይረዝማሉ ፡፡ እርስዎ ማድረግ የሚፈልጉት ከሆነ ሰውነትዎ ፀጉር እንዲያድግ ማድረጉ በጭራሽ ምንም ስህተት የለውም። እንደ ቮክስ ዘገባ ከሆነ እስከ 1950 ዎቹ ድረስ ማስታወቂያዎች ሴቶችን እንዲያደርጉ ጫና ማሳደር እስከጀመሩበት ጊዜ ድረስ መላጨት ለሴቶች እንኳን መደበኛ ነገር አልሆነም ፡፡

አውቃለሁ ባላደርግ ወይም ባላጭም ማንም እንደማይጨነቅ አውቃለሁ ግን ፣ ለረዥም ጊዜ ፣ ​​በነገሮች ላይ የበለጠ ተሰማኝ እና እግሮቼን ተላጭቼ ለህይወት ተዘጋጀሁ ፡፡

በአዕምሮአዊ ሁኔታ ፣ ነገሮችን አንድ ላይ እንዳለሁ እንዲሰማኝ አድርጎኛል ፡፡ እኔ ብቻዬን በረሃማ ደሴት ላይ መኖር እንደምችል ለሰዎች እቀልዳለሁ እና አሁንም እግሮቼን መላጨት እፈልጋለሁ ፡፡

ወደ ኒው ዮርክ ወደ ቤቴ የምሄድበት ጊዜ እስኪበቃኝ አራት ወር ሆኖኝ ነበር ፡፡ በሐቀኝነት እስከዚያው ድረስ ፣ እያደገ ስለሚሄደው ፀጉር አንድ ዓይነት ረስቼ ነበር። አንድ ነገር በበቂ ጊዜ ሲያዩ በእሱ መደናገጥን ያቆማሉ ብዬ እገምታለሁ ፡፡ አየሩ ሞቃታማ እየሆነ ሲመጣ እና ፀጉሬን ማየቴ ይበልጥ ስለለመድኩ ፣ በፀሐይም እንዲሁ በራሁ ፣ ስለእሱ ማሰብን አቆምኩ ፡፡

ወደ ቤት ስመለስ እና ሐኪሜ እግሬን እንዲመረምር ካደረግኩ በኋላ በከፍተኛ የከፍተኛ ሁለተኛ ደረጃ ቃጠሎ ደርሶብኛል ፡፡ ነርቮች ወደ ቆዳው አናት ቅርብ ስለነበሩ እኔ ግን በቀጥታ የተጎዳውን አካባቢ መላጥን ማስቀረት ያስፈልገኛል ፣ ግን በዙሪያው መላጨት እችል ነበር ፡፡

አሁን ቢያንስ በሳምንት ሁለት ጊዜ መላጨት እና በቃጠሎዎቹ ላይ ቀላል ጠባሳዎች ብቻ አሉኝ ፡፡ ልዩነቱ አሁን የተረሳ ፀጉር ባገኘሁ ወይም ባልና ሚስት ቀናት ባመለጡ ቁጥር አልደፈርኩም ፡፡ ጭንቀቴን ለመቆጣጠር መስራቴም በዚያ ላይ ረድቶኝ ይሆናል ፡፡

ከእንግዲህ ወዲህ እግሬን ፀጉሬን ባለመቆጣጠር በመቃጠሌ ልውውጡ ደስተኛ ነኝን? የለም ፣ ነበር በእውነት የሚያሠቃይ. ግን መሆን ከነበረ ፣ ከተሞክሮው አንድ ነገር ለመማር እና መላጨት ከሚያስፈልገኝን የተወሰነ ነገር በመተው በመቻሌ ደስ ብሎኛል ፡፡

ሳራ ፊሊዲንግ በኒው ዮርክ ከተማ የተመሠረተች ጸሐፊ ናት። ጽሑፎ B በብዝሌ ፣ በውስጥ አዋቂ ፣ በወንድ ጤና ፣ HuffPost ፣ ናይለን እና OZY ውስጥ ማህበራዊ ፍትህን ፣ የአእምሮ ጤንነትን ፣ ጤናን ፣ ጉዞን ፣ ግንኙነቶችን ፣ መዝናኛዎችን ፣ ፋሽንን እና ምግብን በሚሸፍኑባቸው አካባቢዎች ታይቷል ፡፡