የእኔን መፈለጊያ ማግኘት
ይዘት
አንድ ሰው በአንድ ወቅት "ሰዎችን ብቻ ካነሳህ እነሱ እራሳቸውን ይፈውሳሉ." እኔ በበኩሌ ተሸጥኩ። ከአራት ዓመት በፊት እናቴ አባቴን ትታ ሄደች። እኔ ዓይነ ስውር እና ልቤ የተሰበረ የ25 ዓመት ልጅ እንዴት ምላሽ ሰጠሁ? ሮጥኩ። እንባ ያረጀውን የቤተሰብ ስብሰባ ተከትሎ በስድስት ወር ጊዜ ውስጥ እናቴ አስገራሚ መግለጫዋን ባቀረበችበት ጊዜ-“ትዳራችንን ለማቆም መርጫለሁ”-ከባድ ዱካዎችን ሠራሁ።
የሶስት ማይል ቀለበቶቼ በሲያትል በሚገኘው ቤታችን አቅራቢያ ባለው መናፈሻ ውስጥ እንደ ሕክምና ያገለግሉ ነበር። ጥሩ ስሜት የሚሰማቸው የአንጎል ኬሚካሎች እና በሩጫ የሚመጡት ግልጽ ጭንቅላቶች ለግማሽ ሰዓት ወይም ከዚያ በላይ ቢሆን የወላጆቼን መለያየት ሀዘን እንድሻገር አስችሎኛል።
ግን ሁልጊዜ ብቻዬን አልነበርኩም። እኔና አባቴ ለዚህ ወይም ለዚያ ውድድር በሠለጠነበት ወቅት እርስ በርሳችን የሞራል ድጋፍ በመስጠት ጓደኛሞች ስንሮጥ ቆይተናል። እሁድ እሑድ በታዋቂው መንገድ ላይ እንገናኛለን፣ ኪሳችንን በሙዝ ጓ ሞልተን ወደ ውጭ እና ከኋላ ምቹ እንሆናለን።
ከዲ-ቀን በኋላ ብዙም ሳይቆይ ውይይቶቻችን ወደ ግለሰቡ ዞር ብለዋል። ‹‹ ,ረ ትላንት ማታ አንዳንድ አሮጌ ሣጥኖች ውስጥ ሳልፍ ያገኘሁትን ገምት? ›› ጠየኩኝ ፣ እጆቼ በጎን በኩል ወደ ታች እየተወዛወዙ ነው። “እነዚያ ቀስተ ደመና ነፋስ ከዚያ የፖርትጀለስ ጎዳና የጎዳና ላይ ትርኢት ያወዛወዛሉ። እኔ ዕድሜዬ ስንት ነበር ፣ ልክ እንደ 6?”
"ትክክል ነው የሚመስለው" ሲል መለሰ፣ እየሳቀ እና ከጎኔ እየወደቀ።
"እናቴ የፓስቴል ስቲሪዝ ጃምፕሱት እንደለበሰችኝ አስታውሳለሁ" አልኩት። “ኬቨን ምናልባት ቁጣን እየወረወረ ፣ ብዙ ፀጉር ነበራችሁ ...” ከዚያ እንባዎቹ መፍሰስ ጀመሩ - ስለ ወላጆቼ እንደ አንድ ክፍል ፣ ቡድን ሌላ እንደማስበው እንዴት ማሰብ እችላለሁ?
በየጊዜው እንዳለቅስ ፈቀደልኝ። እኛ በጣም ትዝታዎችን (በብሪቲሽ ኮሎምቢያ ውስጥ የካምፕ ጉዞዎችን ፣ በአሮጌው ጓሮ ውስጥ የጦፈ የባድሚንተን ግጥሚያዎችን) በማመሳሰል ስንጓዝ ፣ የትንሽ ቤተሰባችን የአሥርተ-ዓመታት ጥንካሬን እያረጋገጥን ነበር። ለውጥ-ትልቅ ለውጥ-ተጀምሯል ፣ ግን ጥቂት የፍቺ ወረቀቶች የጋራ ታሪካችንን ሊነጥቁን አልቻሉም።
እኛ ቡና ላይ በዚህ መንገድ መገናኘት አልቻልንም። በጃቫ መጋጠሚያ ፣ በመጠጥ ቤት ወይም በአባቴ ዶጅ የፊት ወንበር ላይ ፊት ለፊት ስንቀመጥ በቀላሉ በመካከል የመጡ ስሜቶች (“ስለጎዳህ ይቅርታ”) በጉሮሮዬ ውስጥ ተጣብቀዋል። ከአፌ የወጣ ጩህት እና የማይመች መሰለኝ።
ከዚፕ ኮድ በስተቀር (ባለፈው ዓመት ከሲያትል ወደ ኒው ዮርክ ከተማ ሄጄ ነበር) ፣ ከዚያ በኋላ ብዙም አልተለወጠም። እኔና አባቴ በመደበኛነት በስልክ ብንነጋገርም፣ ስሜታዊ የሆኑ ውይይቶችን "እንደምናቆጥብ" አስተውያለሁ - በጣም በቅርብ ጊዜ ስለ የፍቅር ጓደኝነት ውጣ ውረድ - ለጉብኝት ቤት ለመጣሁባቸው አጋጣሚዎች። በመንገዱ ላይ እንደገና ከተገናኘን፣ እግሮቻችን ይለቃሉ፣ ልባችን ይከፈታል፣ እና እገዳዎች በአቧራችን ውስጥ ይቀራሉ።
ብቸኛ ሩጫዎች ከጭንቀት እንድላቀቅ ከፈቀዱኝ ፣ ከፖፕስ ጋር መሮጥ ድምፅን ወደ ጤናማ የስሜት ክልል በማምጣት በሁሉም ሲሊንደሮች ላይ እየሠራሁ መሆኑን ያረጋግጣል - ሀዘን ፣ ፍቅር ፣ ጭንቀት። ወላጆቼ ከተፋቱ በኋላ ሀዘኔን ፊት ለፊት መጋፈጥ ቻልኩ እና በመጨረሻም የእናቴን ውሳኔ ያዝኩ። የአባት ሴት ልጅ ዣውንት የንግግር ሕክምና ፎርማት አስቸጋሪ የሆነውን መሬት ለመዘዋወር ዋነኛ ስትራቴጂ ነበር፣ እና ከህክምናው ጋር አብሮ የሚከፍል።